Pisanie o politykach stało się nudne i bezproduktywne. Od afery taśmowej w Sowie, gdzie przyjaciele ukazali ich prawdziwe oblicze, horyzonty myślowe i język (pardon!) – tropienie gaf, lapsusów i kłamstw, które wylewają w mediach i prywatnie jest jak degustacja pomyj. Zwłaszcza, że kampania do wyborów samorządowych wykazuje, że bełkot to niekoniecznie domena „warszawki”. Znajomy, sąsiad czy szwagier nagle ukazał „prawdziwe oblicze”, bo kandyduje na radnego. Więcej – chce, żebyś go wsparł (choć to nie twój okręg). Jedną ręką wciska ci fotoszopowe ulotki, a drugą puszy się, obiecuje gruszki na wierzbie, popisuje nowomową i bluzga na kontrkandydatów. Słowem pier… trzy po trzy. Zaczynasz się zastanawiać: z kim się zadawałeś i piłeś wódkę przez ostatnie 20 lat? Jest takie przysłowie: pokaż mi swoich przyjaciół, a powiem ci kim jestem.
No, ale na wybory trzeba iść. Obywatelski obowiązek. Zawsze w takich sytuacjach przypomina mi się 1991 – wybory prezydenta Rzeczpospolitej. Jeden znajomy (na pozór inteligentny) agitował: „głosuję! Jeszcze nie wiem dokładnie na kogo…wiem jedno – na pewno nie na Wałęsę? On już osiągnął „próg kompetencji”. 2 tygodnie później druga tura. „Głosuję! Oczywiście, że na Wałęsę. Przecież jakiś Stan Tymiński nie może być naszym prezydentem!.”
To nasza specjalność – glosowanie negatywne. Nie ZA, tylko PRZECIW komuś. Zobaczymy jak będzie za 2 tygodnie. Póki co rozglądamy się w redakcji Wtyczki za celebrytami niepolitycznymi, ale czego tkniemy polityką podszyte. A to Czesław Śpiewa „Nienawidzę Cię Polsko” i Solidarność pozywa go do sądu. A to naczelny satanista Nergal ledwo uwolnił się od zarzutów za targanie Biblii, a już prowokuje. Otwiera kolejny zakład fryzjerski. Z brzytwą na katolickie brody? Gdyby nasi estradowcy startowali w wyborach – ciekawe ile zdobyliby głosów? W „parciu na szkło” nigdy nie dorównają politykom. Po czym poznać, że celebry ta jedzie na rowerze? Ma lampkę odwróconą do siebie.
